ميشپاطيم-فصل بيست و دوم
ميشپاطيم-فصل بيست و دوم
1. اگر دزد در حال خراب كردن (دَر و ديوار يا احداث نقب) يافته شود و ضربت خورده بميرد، خونش بازخواست ندارد.
2. اگر پس از طلوع آفتاب (كشته شود) خونش بازخواست دارد. حتماً (دزد بهاي اشياء دزديده شده را) باز پرداخت كند. اگر ندارد به‌خاطر دزديش (به غلامي) فروخته خواهد شد.
3. اگر مال دزديده شده – گاو يا الاغ يا بره‌ي زنده، در اختيار او پيدا شود دو برابر عوض بدهد.
4. هرگاه شخصي كشتزار يا تاكستاني را از بين ببرد يعني چهارپايش را آزاد بگذارد تا در كشتزار شخص ديگري خرابكاري نمايد از بهترين كشتزار و بهترين تاكستانش عوض بدهد.
5. هرگاه آتش (از حدود كسي) بيرون آيد و به خارهايي برسد و توده‌ي محصول يا حاصل درو نشده، يا كشتزاري بسوزد، حتماً كسي كه موجب آتش‌سوزي شده است (زيان) آتش‌سوزي را كاملاً بپردازد.
6. هرگاه شخصي پول يا اشيايي براي نگهداري (بدون مزد نگهداري) به همنوعش بدهد و از خانه‌ي آن شخص دزديده شود اگر دزد پيدا شود، دو برابر عوض بدهد.
7. اگر دزد پيدا نشود صاحب‌خانه (امانت‌دار) كه به مال همنوعش دست‌درازي نكرده است (براي قسم خوردن) نزد داور بيايد.
8. در هر مورد كوتاهي كردن (در امانت داري) در مورد گاو و الاغ و بره، در مورد لباس و هر گمشده‌اي كه (شاهدي) بگويد كه اين همان (گمشده) است ادعاي هر دو نزد داور برده شود. كسي كه داور محكومش كند دو برابر به طرف خود بپردازد.
9. هرگاه شخصي الاغ يا گاو يا بره و يا هر چارپايي را به رفيقش بدهد كه (در قبال مزد) نگهداري كند و چارپا بميرد يا عضوش بشكند يا به اسارت برده شود، و شاهدي نباشد.
10. بين دو طرف، قسم خداوند باشد كه (امانت‌دار) به مال همنوعش دست‌درازي نكرده است و صاحب (آن امانت قسم را) بپذيرد (امانت‌دار) عوض ندهد.
11. و اگر حقيقتاً از پيش وي دزديده شود (امانت‌دار) به صاحبش عوض بدهد.
12. اگر واقعاً (به‌وسيله‌ي درندگان) نخجير شده باشد (مانده) آنرا براي دليل ميآورد. عوض آن نخجير شده را ندهد.
13. و هرگاه شخصي از همنوعش (چيزي) قرض بگيرد و (آن چيز) شكسته شود يا بميرد، در صورتي‌كه صاحبش همراهش نباشد، (قرض گيرنده) حتماً عوض بدهد.
14. اگر صاحبش همراهش باشد عوض ندهد. اگر (آن چيز) كرايه‌اي باشد (فقط) كرايه‌اش به او (صاحبش) تعلق مي‌گيرد.
15. و هرگاه مردي دوشيزه‌اي را كه نامزد نيست فريب داده با او همخوابي نمايد بايد حتماً با پرداخت مهريه، او را به عقد خود درآورد.
16. اگر پدرش از دادن دختر به وي ابا كند، مطابق مهريه‌ي دوشيزگان، پول (به‌عنوان جريمه) بپردازد.
17. جادوگر را زنده نگذار.
18. هر كس با چارپايي همخوابي كند حتماً كشته شود.
19. كسي كه براي بت ذبح كند كشته شود، مگر اينكه فقط براي خداوند (ذبح كرده باشد).
20. و غريب را مغبون نكن و در فشار نگذار چون‌كه در سرزمين مصر غريب بوديد.
21. هيچ بيوه‌زن و يتيمي را نرنجانيد.
22. و اگر واقعاً او را برنجاني همينكه نزد من فرياد برآورد حتماً به فريادش گوش فرا خواهم داد.
23. خشم من افروخته گشته شما را در جنگ به كشتن مي‌دهم تا زنانتان بيوه و بچه‌هايتان يتيم بمانند.
24. اگر به قوم من – فقيري كه پيش تو است وام دهي نسبت به او چون طلبكار نباش. بر آن نزول تعيين نكن.
25. اگر پوشاك همنوعت را گرو بگيري تا غروب آفتاب آن را به وي پس بده.
26. زيرا آن تنها پوشاك وي است. آن لباس براي (پوشاندن) بدنش است. در چه چيزي بخوابد؟ (رختخوابش هم حالت لباس دارد) چنين مقرر است موقعي كه نزد من فرياد برآورد چون‌كه من مهربانم گوش فرا خواهم داد.
27. بزرگان (قوم) را ناسزا نگو و رئيس قومت را نفرين نكن.
28. (تقديم كردن) نوبر و هديه‌ات را به تاخير نينداز. پسرهايي را كه نخست‌زاد باشند به من اختصاص بده.
29. در مورد گاوهايت و در مورد گوسفندانت همين كار را بكن (اول‌زاد آنها) هفت روز نزد مادرش بماند از روز هشتم (و به بعد) به من اختصاصش بده.
30. و براي من مردمي مقدس باشيد و گوشت نخجير شده در محل تاخت و تاز درندگان را نخوريد. آنرا پيش سگ بيندازيد.